بختیاری ـ  هلوسعد

تلویزیون استان و سهم ما بختیاری زبانها

ویزیون استانی و سهم ما بختیاری زبانها

/سیاوش طاهری هلیساد

بعضی از برنامه های شامگاهی تلویزیون های استانی بدلیل استفاده از زبان و گویش مردم هر استان پربیننده هستند. مجریان و هنرپیشه های محلی این گونه برنامه ها در غالب طنز اوقات خوش و سرگرم کننده ای را برای خانواده ها و بینندگان خود فراهم می کنند . حال اگر خانواده ای به جبر روزگار در بیرون از استان و در غربت زندگی کند برایشان لذتی مضاعف دارد.

اما متاسفانه بختیاری زبانان پراکنده در کشور با داشتن تاریخی ریشه دار و کهن ُ در هیچ کدام از استانها ی محل سکونت خود تلویزیون محلی ندارند. و از داشتن این ویژه برنامه ها که در راستای حفظ زبان و فرهنگ های بومی تهیه میشود  بی نصیبند .  ( البته قابل ذکر است ، شبکه جهانبین! بدلیل فقدان موسیقی دیگر به ناچار گهگاهی آهنگهای بختیاری پخش میکند ، که آنهم ارزش ساعتها انتظار را ندارد) به همین دلیل این قشر اکثریت جامعه استان با توجه به قرابت و نزدیکی فرهنگی  بیننده ی شبکه  استانهای  کهگیلویه و بویر احمد، خوزستان و لرستان هستند.

من و خانواده ام هم بیننده ی برنامه های "ایل مهتاب شبکه دنا"  "شب سپید شبکه لرستان" و برنامه های  بختیاری زبان  شبکه خوزستان هستیم.

با اینکه از دیدن این برنامه ها ساعات خوشی را سپری میکنیم ، لذت میبریم ، و من هم خوشحالم چون شبکه هایی هستند تا فرزندانم مجبور نباشند برنامه های رنگارنگ شبکه های خارج از کشور را ببینند و همگام با فرهنگ بومی رشد میکنند ، ولی حس میهمان بودن همیشه همراهمان است.

شب گذشته 12/15/ 91در رفت و آمد بین شبکه های ذکر شده  به صورت اتفاقی روی شبکه استانمان چهارمحال و بختیاری و برنامه گلچین توقف کردم . این برنامه با توجه به گویش و لهجه مجریان و بازیگران طنز آن برای قشر خاصی از مردم استان تدارک دیده شده است . در قسمتی از برنامه دو مجری جوان برنامه گلچین می خواستند پیامک های ارسالی از طرف بینندگان را بخوانند ، یکی از پیامکها شعری بود به زبان بختیاری ، متاسفانه پس از کلی خنده مجریان و تعارف و امتناع برای خواندن این شعر به خاطر ناتوانی در خواندن، در نهایت با اشکال و تردید مجری و با لهجه ی !! (شهرکردی بختیاری) خوانده شد.

من به عنوان یک بختیاری خارج از استان تاسف خوردم ؛

 چرا که ما بختیاری ها در استان خودمان هم غریبیم.

 و اما چند سوال ازِ ریاست محترم صدا و سیمای استان چهارمحال و بختیاری

آیا هزینه های فرهنگی دولت برای قشر خاصی از جامعه است؟

آیا  نباید جوانان هنرمند بختیاری سهمی در تهیه برنامه های شبکه استانی داشته باشند؟

آیا بختیاری زبانان که جمعیتی بیش از هفتاد درصد از استان را تشکیل می دهند در  تلویزیون استانی  نبایدمجری و گوینده داشته باشند؟ 

آیا پیرزن کهنسالی که گویش و لهجه ای به غیر از بختیاری نمی داند، حق ندارد با طنز همزبان خود لبخندی بزند؟

 آیا بهتر نیست یکی از چند مجری موجود  با زبان و گویش بختیاری در این گونه برنامه ها که برای اوقات فراغت و استراحت همه ی خانواده ها تدارک دیده می شوند قرار بگیرد،  تا بختیاری زبانان استان میهمان ناخوانده شبکه های استانهای دیگر نباشند .....