بختیاری ـ  هلوسعد

بنام خدا

🌿 مهندس علیرضا خلیلی اردلی – چهره‌ای کاریزماتیک و ماندگار در مدیریت منابع طبیعی ایران

در تاریخ مدیریت ایران، همواره مردانی بوده‌اند که نه فقط مدیر، بلکه «سازنده‌ی روح توسعه» بوده‌اند؛ مردانی که نام‌شان با کار و خدمت معنا پیدا کرده است.
در میان آنان، مهندس علیرضا خلیلی اردلی جایگاهی ویژه دارد — مدیری که با تفکر ژرف، بینش توسعه‌محور (Development-Oriented Vision) و روحی کاریزماتیک (Charismatic Spirit)، چهره‌ی منابع طبیعی استان چهارمحال و بختیاری را دگرگون ساخت.

او باور داشت که «منابع طبیعی» فقط مجموعه‌ای از عرصه‌ها و جنگل‌ها نیستند، بلکه بخشی از هویت فرهنگی و تاریخی ملت ایران (Cultural and Environmental Identity) به شمار می‌آیند. خلیلی با ترکیب دانش فنی، درک اجتماعی و عشق به سرزمین، راهی را گشود که در آن حفاظت و توسعه در کنار هم معنا یافتند.

در دوران مدیریت او، مناطق خشک و کم‌برکت سامان و اردل به قطب تولید بادام، گردو و گردشگری بدل شدند. مردم از ثمره‌ی مدیریت او نان خوردند و امید یافتند.
طرح‌های جامع احیای جنگل‌ها و مراتع (Integrated Forest & Rangeland Rehabilitation Plans) در روستاهای دورک سفلی، دورک علیا و رباط کوه اجرا شد و الگوی بی‌نظیری از توسعه پایدار (Sustainable Development) پدید آورد؛ الگویی که هم محیط زیست را پاس داشت و هم معیشت مردم را بهبود بخشید.

مهندس خلیلی فقط یک مدیر نبود، او رهبر الهام‌بخش (Inspirational Leader) بود — مدیری که کارکنانش او را پدر، همکارانش او را دوست و مردمش او را تکیه‌گاه می‌دانستند.
روحیه‌ی کاریزماتیک (Charisma) او سازمان را زنده کرد، و منش انسانی‌اش روابط اداری را از جنس «خدمت» ساخت، نه «حکم».

از ویژگی‌های بارز او، شناخت عمیق جامعه (Deep Socio-Cultural Awareness) بود. او طوایف، خاندان‌ها و ریشه‌های فرهنگی مردم استان را با جزئیات می‌شناخت. می‌دانست هر طایفه از کجا برخاسته و چه پیوندی میان خانواده‌ها وجود دارد.
این آگاهی اجتماعی، ابزار نفوذ نبود، بلکه زبان محبت بود. خلیلی با استفاده از آن توانست میان مردم، کارمندان و دولت، پلی از اعتماد بسازد؛ پلی که هنوز پابرجاست.

در عرصه سیاسی نیز، محبوبیت او در نوع خود بی‌نظیر بود.
وقتی به پاس خدمات فراوانش در حوزه منابع طبیعی و توسعه‌ی استان، به‌عنوان کاندیدای مجلس شورای اسلامی (Parliamentary Candidate) معرفی شد، صحنه‌هایی از شور و حضور مردمی رقم خورد که در تاریخ سیاسی استان بی‌سابقه بود. از سامان تا اردل، از روستاهای حاشیه زاینده‌رود تا ارتفاعات کوهرنگ، مردم با عشق به میدان آمدند تا از مدیری تجلیل کنند که به آنان عزت و زندگی بخشیده بود.
آن گردهمایی باشکوه، صرفاً یک مراسم انتخاباتی نبود؛ بلکه «قدردانی عمومی» از یک عمر خدمت صادقانه بود.

گرچه در منابع رسمی، بسیاری از خدمات او شاید با نام دیگران ثبت شده باشد، اما در دل مردم، هر درخت کاشته‌شده، هر چشمه احیاشده و هر مرتع آبادشده، نامی از خلیلی را در خود دارد.
در گزارش‌های رسمی سازمان جنگل‌ها و مراتع، از اجرای طرح‌های مشارکتی، احیای منابع، و رفع تصرف از صدها هکتار از اراضی ملی در استان یاد شده است — و هر جا سخن از این خدمات است، بی‌تردید روح مدیریتی و نگاه انسان‌گرایانه‌ی خلیلی در آن جاری است. (منبع: خبرگزاری ایرنا، ۱۴۰۲)

مهندس خلیلی را باید رهبر توسعه‌ای (Transformational & Developmental Leader) دانست؛ مدیری که نه‌تنها در اتاق‌های تصمیم، بلکه در دل مردم حضور داشت.
او زاینده‌رود را تنها یک رود نمی‌دید، بلکه آن را نماد زندگی می‌دانست و از همین‌رو در احیای حوزه‌ی زاینده‌رود و پروژه‌های زیست‌محیطی سامان، سهمی ماندگار داشت.

امروز، در گذر زمان، ردپای او در هر تپه‌ی سبز، هر باغ بادام و هر چشمه‌ی زلال این استان دیده می‌شود.
نامش در حافظه‌ی منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری چون درخت بلوطی استوار مانده است — درختی که با ریشه‌های عمیق ایمان، دانش و مردم‌دوستی، در خاک خدمت ریشه دوانده است.